Wollige bloedluislarven en hun wollige wasafscheiding zijn nu waarneembaar als kolonies op oude wonden of zijn gemigreerd naar jonge scheuten van de plant. Aantastingen kunnen zowel voorkomen in opkweek als in aanplant. Hoofdzakelijk is Malus een gevoelig gewas voor deze bloedluis, maar ook andere leden van de Rosaceae.

Waardplanten

Chaenomeles, Cotoneaster, Crataegus, Cydonia, (voornamelijk) Malus, Pyracantha, Pyrus en Sorbus

Beschrijving

Deze roodbruine tot paarse luis is 1,2 tot 2,6 mm groot en heeft een sterke witte, wollige wasafscheiding. Doordat de luis aan plantensappen zuigt, wordt de sapstroom verstoord en geraakt de plant verzwakt. Speeksel wordt in de plant geïnjecteerd en de plant reageert hierop door het vormen van groeiafwijkingen die gelijken op kankers. Bij het pletten van de luis ontstaat de typische bloedkleur.

Wollige bloedluiskolonie op oude wonde.		Niet-geparasiteerde larve.

Meer foto's en info vind je in de 'Ziekten en Plagen' app.

Beheersmaatregelen

De spontaan voorkomende natuurlijke vijand van de wollige bloedluis, namelijk de sluipwesp Aphelinus mali, is nu actief. Deze sluipwesp is zwartbruin van kleur en meet 0,7 tot 1,1 mm. Meestal worden de bloedluizen onder controle gehouden door de verhoogde parasitering door de sluipwesp. Laat de natuur dus gewoon zijn werk doen. Geparasiteerde luizen herken je als zwarte mummies.

Bestrijdingsadvies

Laat eerst de natuurlijke vijand van de bloedluis, Aphelinus mali, zijn werk doen en behandel pas wanneer zwarte mummies van de sluipwesp zichtbaar zijn. Ook dien je te wachten tot na het einde van de bloei, zo spaar je de bijen. Bij een zeer hoge infectiedruk kunnen volgende erkende middelen toegepast worden.

Wissel middelen met verschillende codes af om resistentie te vermijden. De resistentiecode vind je tussen haakjes naast de werkzame stof terug. Meer productinfo vind je op de posters erkende middelen.

Deze waarschuwing is gebaseerd op het bericht van pcfruit.