Economische en milieukundige redenen vereisen een verdere optimalisatie van de stikstofbemesting van aardappelen. Daarvoor is een meer gedetailleerde kennis van de stikstofbehoefte van de meeste geteelde aardappelrassen in Vlaanderen cruciaal.

Bemestingsadvies voor succesvolle teelt

Bij een succesvolle aardappelteelt hoort een gepaste stikstofbemesting. Daarvoor is het raadzaam gebruik te maken van een bemestingsadvies. Zo'n advies wordt berekend op basis van enerzijds de stikstofbehoefte van het aardappelras en anderzijds de stikstofleverende factoren van het perceel (voornamelijk mineralisatie).

Noodzaak tot betere kennis van de stikstofbehoefte

Terwijl de stikstofleverende factoren van een perceel vrij goed bekend zijn, is de totale stikstofbehoefte per aardappelras minder gedetailleerd bekend.

Veelal schat men de stikstofbehoefte van aardappelrassen in op basis van hun vroegrijpheid, waarbij de stikstofbehoefte toeneemt met de laatrijpheid van het ras. Uit de praktijk blijkt evenwel dat deze indeling lang niet algemeen geldig is. Zo moeten we bijvoorbeeld het late aardappelras Jelly met heel wat minder stikstof  bemesten dan Fontane.

Omwille van economische en milieukundige redenen, is een verdere optimalisatie van de stikstofbemesting van aardappelen cruciaal. Hiertoe is een meer gedetailleerde kennis van deze rasspecifieke stikstofbehoefte van de meest geteelde aardappelrassen in Vlaanderen essentieel.

Demovelden bieden het antwoord

Om de exacte stikstofbehoefte van deze rassen in beeld te brengen en duidelijk te maken dat er verschillen zijn in stikstofbehoefte tussen rassen met eenzelfde laatrijpheid, legden Viaverda en projectpartners dit en ook volgend jaar demovelden aan met de rassen Fontane, Challenger, Markies en Alegria.

Concreet worden deze rassen elk in 4 stikstoftrappen van 0, 75, 150 en 225 kg N/ha geteeld. Bij het begin van de afrijping oogstten we het loof en de knollen van 10 struiken van elk van de rassen in elke stikstoftrap. Op dat moment bereikt een aardappelras zijn maximale stikstofopname. Aan het einde van de teelt worden de opbrengst en het nitraatresidu bepaald.

Aan de hand van de stikstofopname cijfers van het loof en de knollen bij maximale stikstofopname, de opbrengstcijfers en het nitraatresidu kunnen we de rasspecifieke stikstofbehoefte voor een optimale opbrengst in kaart brengen.

Viaverda en projectpartners legden demovelden aan.

Tussentijdse opbrengsten bij maximale stikstofopname

Zowel het ras alsook de stikstoftrappen hadden een grote invloed op het tijdstip waarop de afrijping zich inzette. Terwijl de eerste Alegria’s geoogst werden begin augustus, werden de laatste Markiezen pas geoogst in de eerste helft van september.

Over het algemeen rijpten de rassen in de volgorde Alegria, Fontane, Challenger, Markies af, waarbij de afrijping aanzienlijk vroeger aanving in de laagste stikstoftrappen dan in hogere stikstoftrappen.

De tussentijdse opbrengstcijfers onthullen twee zaken. Eerst en vooral is er een duidelijk effect van stikstofbemesting. Zo produceren de hoogste stikstoftrappen bijna dubbel zoveel biomassa als de 0-bemesting. Daarnaast bestaat bij het begin van de afrijping nog 20 tot 30 % van de biomassa uit loof. Dit wijst erop dat de knolopbrengsten nog aanzienlijk zullen toenemen tegen de oogst.

Tabel: Tussentijdse opbrengsten.

Meer info

Stany Vandermoere
 

Dit artikel kadert in het project 'OptiN-ras: stikstof op maat in aardappelen'.